Zgodnie z art. 15 ust. 6 Dyrektywy nr 2016/797, jednostka notyfikowana może wydać pośrednie potwierdzenie weryfikacji w celu objęcia niektórych etapów procedury weryfikacji lub niektórych części podsystemów.
Stosownie do art. 2 lit. e Rozporządzenia nr 2019/250, pośrednie potwierdzenie weryfikacji jest dokumentem wydawanym przez jednostkę notyfikowaną w odniesieniu do tego, że podsystem strukturalny spełnia wymagania określone w dedykowanych TSI albo przez jednostkę wyznaczoną w przypadku spełnienia przez podsystem wymagań krajowych.
W tym miejscu należy podkreślić, że wspomniany wyżej art. 15 ust. 6 jest odpowiednikiem art. 18 ust. 4 uchylonej już Dyrektywy nr 2008/57/WE, z którego treści również wynikało, że jednostka notyfikowana może wydać pośrednie potwierdzenie weryfikacji w celu objęcia niektórych etapów procedury weryfikacji lub niektórych części podsystemów.
Implementacją powyższego art. 18 ust. 6 Dyrektywy nr 2008/57/WE był § 6 ust. 1 Rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 2017 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei, w którym ustawodawca wskazał, że jednostka notyfikowana potwierdza pośrednim certyfikatem weryfikacji WE podsystemu, że jego część spełnia zasadnicze wymagania.
Mając to na uwadze należy wskazać, że pośrednie potwierdzenie weryfikacji, o którym mowa w § 5 Rozporządzenia z 9 czerwca 2021 r. w sprawie interoperacyjności jest aktualnie odpowiednikiem pośredniego certyfikatu weryfikacji WE, który w myśl uchylonych już przepisów mógł obejmować określony etap prac realizowanych w podsystemie jak i części podsystemu.