26 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał dwie sprawy ze skargi spółki Zakłady Produkcyjno-Naprawczych Taboru, Maszyn i Urządzeń „TABOR” M. Dybowski sp. j. z siedzibą w Dębicy:
1.) na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 17 września 2014 r. nr DZTI-WP.811.60.2014.6.PR utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia 17 czerwca 2014 r. nr DZTI-WP.811.26.2014.5.EG w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdu kolejowego niezgodnego z technicznymi specyfikacjami interoperacyjności – zgarniarki tłucznia wyposażonej w urządzenia bezpieczeństwa ruchu typu USP 5000C o nr fabrycznym 409,
2.) na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z 18 września 2014 r. nr DZTI-WP.811.59.2014.6.PR utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia 20 czerwca 2014 r. nr DZTI-WP.811.27.2014.5.EG w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdu kolejowego niezgodnego z technicznymi specyfikacjami interoperacyjności – oczyszczarki tłucznia typu RM80 UHR-N o numerze fabrycznym 6074.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu spraw oddalił skargi spółki Zakłady Produkcyjno-Naprawczych Taboru, Maszyn i Urządzeń „TABOR” M. Dybowski sp. j.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, że w przypadku niewykonania kompleksowej procedury weryfikacji, zgodnie z zakresem określonym rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei (Dz. U. z 2013 r., poz. 1297), a odnoszącym się do Listy Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego w sprawie właściwych krajowych specyfikacji technicznych i dokumentów normalizacyjnych, których zastosowanie umożliwia spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności systemu kolei, wydanej na podstawie rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 27 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu właściwych krajowych specyfikacji technicznych i dokumentów normalizacyjnych, których zastosowanie umożliwia spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności systemu kolei (Dz. U. poz. 43), nie można uznać, że eksploatacja pojazdu kolejowego odbywać się będzie w sposób bezpieczny.
Wyroki są nieprawomocne.
Jednocześnie Prezes Urzędu Transportu Kolejowego przypomina, że brak jest podstawy prawnej do wydawania certyfikatów weryfikacji przez jednostkę, gdy nie sprawdza ona czy pojazd kolejowy spełnia wymagania norm i przepisy prawa poprzez faktyczne prowadzenie badań i sprawdzeń pojazdu. Podkreślenia wymaga fakt, że jednostkom zostały powierzone kompetencje w zakresie weryfikacji pojazdów kolejowych, zatem weryfikacja ta powinna być prowadzona w sposób kompletny i rzetelny. W obowiązującym stanie prawnym niemożliwe jest wydanie Certyfikatu Weryfikacji bez przeprowadzenia koniecznych badań, a opierając się jedynie na dokumentach, które nie odnoszą się w sposób wystarczający do wskazań norm i badań. Certyfikat Weryfikacji jest wystawiany na odpowiedzialność podmiotu uprawnionego i to jego zadaniem jest potwierdzenie zgodności z krajowymi specyfikacjami technicznymi, których zastosowanie umożliwia spełnienie wymagań interoperacyjności. Podmiot uprawniony nie ma jednak dowolności w wyborze procedury weryfikacji pojazdu.
Należy zwrócić szczególną uwagę, że Certyfikat Weryfikacji stanowi podstawę wystawienia przez producenta Deklaracji Weryfikacji oraz złożenia do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego wniosku o wydanie zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji. Dlatego Wnioskodawca powinien zwrócić szczególną uwagę na prawidłowość dokumentacji składanej wraz z wnioskiem, tak aby uniknąć negatywnych konsekwencji związanych z odmową wydania przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji.
W sprawach rozpatrywanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie certyfikaty weryfikacji zostały wydane z naruszeniem procedury weryfikacji określonej w załączniku nr 3 do Rozporządzenia Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei (Dz. U. z 2013 r., poz. 1297) i zdaniem Sądu nie były wystarczającym potwierdzeniem spełnienia wymagań, którym podlegają pojazdy niezgodne z TSI w procesie ich weryfikacji. W związku z powyższym Sąd uznał, że Prezes Urzędu Transportu Kolejowego słusznie odmówił wydania zezwolenia na dopuszczenie do eksploatacji pojazdu kolejowego niezgodnego z technicznymi specyfikacjami interoperacyjności.