5 sierpnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA) ogłosił wyrok w sprawie ze skargi PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą w Warszawie (PKP PLK) na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego (UTK) z 5 grudnia 2014 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezesa UTK z 13 sierpnia 2014 r. o nałożeniu kary pieniężnej. Sąd uchylił przedmiotowe decyzje wskazując, że nie podlegają one wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
Prezes UTK w toku kontroli prowadzonej w spółce PKP PLK w zakresie przewozu koleją towarów niebezpiecznych stwierdził naruszenie obowiązków przez kontrolowanego uczestnika przewozu. Zarządca dopuścił się:
1. sporządzenia planu zapewnienia bezpieczeństwa niezgodnie z wymaganiami
2. pozostawienia środka transportu przeznaczonego do przewozu towarów niebezpiecznych bez wymaganego nadzoru.
Ad. 1 Plan zapewnienia bezpieczeństwa (PZB) powinien być sporządzony w zgodzie z obowiązującymi przepisami i stanowić narzędzie przeciwdziałania zagrożeniom oraz korespondować z całością obowiązujących procedur przewozu towarów niebezpiecznych wysokiego ryzyka (TWR). Prezes UTK stwierdził, że PKP PLK nie określiła w PZB wykazu osób zatrudnionych w jednostce kontrolowanej, które wykonują prace związane z przewozem towarów niebezpiecznych wysokiego ryzyka wraz z pisemnym potwierdzeniem ww. informacji, a ponadto przypisała obowiązki niezgodnie z właściwością pracownikom innego zakładu spółki.
Ad. 2 W toku kontroli ustalono, że dyżurny ruchu kontrolowanej jednostki nie dokonał w Dzienniku ruchu adnotacji "TWR" w odniesieniu do pociągu, w którego składzie znajdowały się 2 wagony towarowe z towarami niebezpiecznymi wysokiego ryzyka. Pracownik przewoźnika nie przekazał dyżurnemu ruchu informacji o wagonach z tymi towarami. Niespełnienie obowiązków informacyjnych powodowało obniżenie poziomu bezpieczeństwa i zwiększenie prawdopodobieństwa zaistnienia zdarzenia kolejowego.
Przewozy towarów niebezpiecznych są specyficznym rodzajem transportu. Ze względu na rodzaj przewożonego ładunku wymagają wielu działań profilaktycznych oraz organizacyjnych, umożliwiających bezpieczne ich wykonywanie. Dotyczą one zarówno przewoźników prowadzących tego rodzaju usługi, jak również zarządców infrastruktury oraz regulatora transportu kolejowego w zakresie kontroli i egzekwowania od podmiotów wykonujących przewozy podjęcia określonych środków, które zapewnią ich bezpieczną realizację.
W ustnych motywach uzasadnienia rozstrzygnięcia WSA wskazał, że Prezes UTK dokonał błędnej wykładni przepisów prawa normujących możliwość nakładania kar na podstawie ustawy z 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, które jako przepisy represyjne, powinny być interpretowane ściśle. Wyrok jest nieprawomocny.