Na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 4, art. 13 ust. 1 pkt 8, art. 14 ust. 4, art. 66 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 17a ust. 4, art. 66 ust. 2 i art. 66 ust. 2b ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego, decyzją z dnia 24 lutego 2014 roku Prezes Urzędu Transportu Kolejowego nałożył na przewoźnika Hagans Logistic sp. z o.o. karę pieniężną, za nieterminowe przedłożenie raportu bezpieczeństwa za 2012 rok, który jednocześnie nie zawierał wszelkich wymaganych przepisami prawa elementów.
W wyniku stwierdzonych dotychczas nieprawidłowości w przedmiotowym zakresie, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego nałożył kary pieniężne na przewoźników:
- Zakłady Produkcyjno-Naprawcze Taboru Maszyn i Urządzeń „TABOR” M. Dybowski spółka jawna,
- S&K Train Transport Sp. z o.o.,
- Koleje Czeskie Sp. z o.o.,
- Koleje Śląskie Sp. z o.o.
Łączna wysokość kar nałożonych w tym zakresie wyniosła 37 246,26 złotych.
Prezes Urzędu Transportu Kolejowego przypomina, że przepisy ustawy o transporcie kolejowym nakładają na przedsiębiorcę kolejowego obowiązek terminowego złożenia raportu. Na jego prawidłowe wypełnienie składają się dwa elementy: terminowość działania przedsiębiorcy oraz dokument stanowiący ww. raport bezpieczeństwa. Zgodnie z ustawą o transporcie kolejowym, raport musi składać się z czterech elementów:
- informacji dotyczącej spełniania wewnętrznych wymagań bezpieczeństwa oraz realizacji planów bezpieczeństwa,
- przedstawienia wspólnych wskaźników bezpieczeństwa (CSI),
- zauważonych nieprawidłowości i wniosków związanych z eksploatacją kolei,
- wyników wewnętrznych audytów bezpieczeństwa.
W związku z powyższym Prezes Urzędu Transportu Kolejowego podkreśla, że w rozumieniu ustawy o transporcie kolejowym, z raportem bezpieczeństwa będziemy mieli do czynienia wyłącznie w przypadku, gdy będzie on zawierał wszystkie wymienione powyżej elementy. Pominięcie w treści raportu jednego z ww. elementów powoduje, że nie może on być uznany za ustawowy raport bezpieczeństwa.